seohmh2001

Kimsenin kaçamadığı, hayatı bir anda anlamsız kılan mutlak son. Murathan Mungan'ın Lal Masallar kitabındaki tabiriyle padişahları bile herkesleştiren şey. Peki ölüm bu kadar kesin, soğuk ve acımasızken insanoğlu nasıl bu kadar hayata bağlı kalabiliyor? Her gün ölümüne bir adım daha yaklaşan insan nasıl bu kadar cıvıl cıvıl yaşayabiliyor? İnsanlığın yaşam ve ideolojik anlayışlarını irdeleyen yazar, ilginç sonuçlara ulaşıyor. Fiziken mutlak sondan kaçamayan insanların ölümü mutlak son olarak görülme anlayışını bir kenara bırakarak, ölenin sadece beden olduğu ve ruhun sonsuza kadar yaşadığı inancını benimsediğini, bazı toplumların ise ölümün, ölümsüz yaşamın olduğu başka bir aleme açılan kapı olduğu inancını benimseyerek hayata tutunduğu sonucuna varıyor. Bir süre sonra inanç temelli mutlak yaşam anlayışı yetersiz kalıyor. Ölümle mücadele ederken biraz daha bilinçlenen insanlık, ölümüne farklı hastalıkların sebep olduğunu keşfediyor. Bu hastalıklara yakalanmayan birinin ölümsüz bir ya

Aylardan Mayıs, 20223 günlük hafta sonu tatilimizi Bandırma'da geçirdikten sonra İstanbul'a dönmek üzere hareket ediyoruz. Ancak dönüşümüzde yeni bir keşif rotası bizi bekliyor olacak.Bandırma'dan İstanbul'a geliş gidişlerimizde eğer bir yere yetişmek gibi bir telaşımızın yoksa mutlaka güzergahımız üzerinde veya yakın çevresinde gezilip görülecek yerler nelerdir bakarız. Bazen özellikle farklı

'Bahar olan dillerin çiçekleriydi sözleri. Yağmur olan ellerin toprağıydı gülüşleri.''nerde kalmıştık!' Son zamanlarda bloğumda çokça kullandığım bir söz oldu bu! Yavaşlayan ben miyim? koşturan zaman mı? yoksa zamana fazla mı yüklenmekteyim? bilemedim! ama şu bir gerçek ki artık iç seslerimi daha fazla dinler oldum. Ve o sesler ki eğer bana; 'aheste çek kürekleri!' diyorsa... bu sese kulak