seohmh2001

15. İstanbul Bienali kapsamında, Abdülmecid Efendi Köşkü’nde gerçekleştirilen ‘kapı çalana açılır’ sergisini görebilmeyi çok istiyordum, nihayet hafta içinde gittim, zira gitmeseydim aklımda hep kalacaktı! Sergi Ömer M. Koç Koleksiyonuna ait. Ve bu sergi ile tarihi köşk, ilk kez kapılarını ziyarete açıyor.   Hafta içi saat 14.00'de ziyarete açılan sergide, uzun bir kuyruk vardı. Geçtiğimiz

Sunay Akın'ın büyük emeklerle kültür dünyamıza kazandırdığı 'İstanbul Oyuncak Müzesi' görmeği çok istediğim bir müzeydi. Nihayet bu hafta sonu müzeyi görebilme şansına erdim ben de. Müze, İstanbul'un nadide semtlerinden biri olan Göztepe'de bulunuyor. Eski bir konak restore edilerek müzeye dönüştürülmüş. Daha müze sokağına girer girmez, bizi devasa boyutlarda 3 adet zürafa karşılıyor.

Bir haftayı daha su gibi akıp geçirdik hayatımızdan. Güneşliydi havalar, yazın son demlerinden üç beş gün de olsa ödünç almış gibiydi sonbahar. Sıkıcı gündemlerin ve boz bulanık memleket havalarının aksine, sanki biraz da gönlümüzü almak istemişti bu sıcak havalar, belki de bu yüzdendir güneşli ve güzel günlerin daha hızlıca geçivermesi ömrümüzden!  Ama öğrendik ki, haftasonumuz yağmurlu

Yola çıkmak! Yitirmek ülkeleri! Bir başkası olmak süresiz, Yalnız görmek için yaşamaktır. Köksüz bir ruhu olmak! Kimseye ait olmamak, kendime bile! Durmadan gitmek, sonu olmayan Bir yokluğun peşinde. Ve ona ulaşma isteği içinde! Böyle yola çıkmaktır yolculuk. Ama ben açık bir yol düşünden öte, Bir şeye gerek duymuyorum yolculuğumda. Gerisi sadece gök ve toprak. (*) Portekizli şair