seohmh2001

Katla Haziran 2021 yılında netflix platformunda yayımlanmış. İlginç bir şekilde nerdeyse hiç bir yerde reklamını dahi görmedim desem yeridir. Sıkıntıdan patladığım bir anda bilim kurgu izlemek için nette dolanırken karşılaştım kendisiyle... İlk sezon için 8 bölüm yayınlamış ve her bölüm yaklaşık 45 dakikadan oluşuyor.  Acayip bir hikayesi var. İzlanda'nın katla dağında bir yıl süren yanardağ patlaması meydana geliyor. Küllerin yaşanamaz kıldığı bölge afet alanı ilan ediliyor ve bölge halkı kasabalarını boşaltıyor. Polis, bir kaç tane bilimsel araştırmacı ve evlerini terk etmekte direnen bir kaç kişi dışında kimse kalmıyor. Zamanla küllerin içinden daha önce öldüğü zannedilen insanlar çıkmaya başlıyor. Birinin kardeşi, birinin oğlu, birinin eski sevgilisi... Bir avuç insan neye uğradığını şaşırıyor.  Çok ilginç bir diziydi. Daha önce karşılaşmadığım, kendine özgü bir anlatımı vardı. Tamamen küllerle kaplı dağ ve kasaba manzarası, hatta evlerin ve arabaların bile tamamen külle kaplan

Beklentimi düşük tutarak başlamıştım kitaba. Okudukça kişisel gelişimcilere ve kapitalizme kafa tutan cümlelerine gülümsedim. Kendimi de içime kattığım günümüz insan çıkmazını manifesto yayınlar tarza korkusuzca kaleme almasını sevdim aslında. Ama kafa tuttuğu karşı cephenin kendisini göremeyecek kadar büyük olması, kimseye derdini anlatamayacağını bildiği için ıssız bir dağın başında çığlık atarak rahatlamaya çalışan adam figürü canlandırdı kafamda... Kapitalizmin en başarılı güven numaralarından biri herkesin milyoner olabileceği yanılsamasını yayabilmesidir. Oysa zirvede sadece birkaç kişiye yer vardır ve zirvede yer alabilecek beceriye çok az kişi sahiptir. Monolog tarzında yazılan kitap günümüz insanının mutluluk anlayışına alaycı bir gönderme yapıyor. İnsanların sorumluluktan kaçışını, kolay olanı istemesi, mutlu olmaktan çok mutluluğunun diğer insanlar tarafından onaylanmasını istemesi, kendisi olmak yerine daha görünür olmanın varolmanın ana unsuru olduğunu zannetmesi gibi bir

İlk kez bir Michel Houellebecq kitabı okuyorum. Fransız yazarın kitabını isminden etkilenerek ön bilgi edinmeden okunacaklar listesine eklemiştim. İnce olması nedeniyle de hemen bitti. Benim için hızla okunup bitirilen ve üzerinde fazlaca düşünmediklerimden oldu.  Kitap beyaz yakalının güncesi olarak tanıtılsa da umarsız bir bilgi işlemcinin çıkmazı demek daha doğru olurdu sanki. Günce de yaşadıklarını ve karşılaştıklarını umursamayan hatta değersizleştiren bir adamın iç dünyası dökülüyor. Karakterimiz toplumdan uzaklaştıkça ve kabuğuna çekildikçe içindeki nefreti köpürüyor. Çevresi ona tuhaf ve anlamsız görünmeye başlıyor.  Yazarın karakter üzerinden gözlemlerini, hiç birinizden bir şey beklemiyorum tavrıyla bilinçli, soğuk ve donuk anlatması kitabı okunur kılıyor. Bunun yanında kullandığı eril dil ise özellikle kadın okurları rahatsız edecektir. 

2021'in son günlerinde Netflix platformunda yayımlandı Don't Look Up. Neredeyse izlemeyen ve paylaşmayan kalmadı. Fazla köpürtülen şeylere karşı bir miktar direnç oluşur bende. Popüler kültürün hızla parlatıp bir anda unutması mükemmel bir pazarlama stratejisi gibi gelir ve ortam soğuyana kadar uzak durmayı tercih ederim. Ama filmi Özgür Demirtaş'ın da 2021 yılında izlediğim en iyi film paylaşımıyla tavsiye etmesiyle direncim kırıldı ve bir an önce izlemeye karar verdim. Adam resmen kendi hayatını anlatan filmi takipçilerine sunmuş... Film için sanatsal yönü zayıftı eleştirileri çok fazla. Bu eleştiride ne demek istediklerini anlayamadığım. Belki de umursamadığım için üzerinde durmadım. Ama sanatsal yönden bahsettikleri durağan ve genel izleyiciyi fazlasıyla sıkan filmlerse iyi ki sanatsal olmamış. Durağanca bir şeyler anlatmak yerine herkesin anlayabileceği düzeyde TV'lerdeki boş programlara atıf yapmaları, ulaşılmaz ve her saniyelerini dolu geçirdiği zannedilen siyas